شرایط طلاق توافقی چگونه است؟

طلاق توافقی یکی از انواع طلاق است که در آن زن و شوهر با توافق یکدیگر در مورد مسائل مربوط به زندگی مشترک، از جمله مهریه، نفقه، حضانت فرزندان و سایر حقوق و تکالیف، تصمیم‌گیری می‌کنند و سپس با مراجعه به دادگاه، درخواست طلاق توافقی را ثبت می‌کنند. در این نوع طلاق، توافق زوجین نقش اساسی دارد و دادگاه نیز با بررسی توافقات آنها و رعایت مصلحت خانواده، حکم طلاق را صادر می‌کند.

شرایط طلاق توافقی

برای انجام طلاق توافقی، شرایط زیر لازم است:

1. توافق زوجین: زن و شوهر باید در مورد طلاق و مسائل مربوط به آن، از جمله مهریه، نفقه، حضانت فرزندان و سایر حقوق و تکالیف، به توافق کامل برسند. این توافق می‌تواند به صورت شفاهی یا کتبی باشد، اما توصیه می‌شود که برای جلوگیری از هرگونه اختلاف در آینده، توافقات به صورت کتبی و با امضای طرفین ثبت شود.

2. اهلیت: زن و شوهر باید از اهلیت قانونی برای طلاق برخوردار باشند. به این معنا که باید عاقل، بالغ و رشید باشند و تحت اکراه یا اجبار نباشند.

3. عدم مانع شرعی: طلاق نباید با موانع شرعی مانند ایام عادت ماهانه زن یا بارداری او در شرایط خاص، مغایرت داشته باشد.

4. رعایت مصلحت خانواده: دادگاه موظف است قبل از صدور حکم طلاق، مصلحت خانواده و به ویژه فرزندان را در نظر بگیرد و در صورت لزوم، اقدام به مشاوره و میانجی‌گری کند.

مراحل طلاق توافقی

1. مشاوره: زوجین باید قبل از هر اقدامی، به مراکز مشاوره خانواده مراجعه کنند و در جلسات مشاوره شرکت کنند. هدف از مشاوره، تلاش برای سازش و حل اختلافات است و در صورت عدم امکان سازش، گواهی عدم سازش توسط مرکز مشاوره صادر می‌شود.

2. تهیه توافق‌نامه: زوجین باید با کمک یک وکیل یا مشاور حقوقی، توافق‌نامه‌ای جامع و دقیق در مورد مسائل مربوط به طلاق، از جمله مهریه، نفقه، حضانت فرزندان، نحوه ملاقات فرزندان و سایر حقوق و تکالیف، تهیه کنند.

3. ثبت دادخواست: پس از تهیه توافق‌نامه، زوجین باید دادخواست طلاق توافقی را به همراه مدارک لازم، از جمله شناسنامه، سند ازدواج، گواهی عدم سازش و توافق‌نامه، به دادگاه خانواده ارائه دهند.

4. رسیدگی در دادگاه: دادگاه پس از بررسی دادخواست و مدارک ارائه شده، جلسه‌ای را برای رسیدگی به موضوع طلاق تعیین می‌کند. در این جلسه، زوجین و وکلای آنها (در صورت داشتن وکیل) حضور دارند و در مورد توافقات خود توضیح می‌دهند.

5. صدور حکم طلاق: در صورتی که دادگاه توافقات زوجین را منطبق با قوانین و مصلحت خانواده تشخیص دهد، حکم طلاق توافقی را صادر می‌کند.

6. اجرای حکم طلاق: پس از صدور حکم طلاق، زوجین باید به دفترخانه رسمی مراجعه کنند و نسبت به ثبت طلاق در سند ازدواج و اجرای مفاد توافق‌نامه اقدام کنند.

نکات مهم

• طلاق توافقی می‌تواند به دلیل توافق زوجین، سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر از سایر انواع طلاق باشد.
• در طلاق توافقی، تعیین تکلیف حقوق و تکالیف زوجین، از جمله مهریه، نفقه و حضانت فرزندان، بر اساس توافق آنها صورت می‌گیرد.
• دادگاه موظف است قبل از صدور حکم طلاق، مصلحت خانواده و به ویژه فرزندان را در نظر بگیرد و در صورت لزوم، اقدام به مشاوره و میانجی‌گری کند.
• توصیه می‌شود که زوجین قبل از هر اقدامی برای طلاق توافقی، با یک وکیل یا مشاور حقوقی مشورت کنند تا از حقوق و تکالیف خود آگاه شوند و بتوانند بهترین تصمیم را بگیرند.

مسائل روانشناسی

طلاق توافقی، اگرچه با توافق طرفین انجام می‌شود، اما همچنان می‌تواند تأثیرات روانشناختی منفی بر روی زوجین و فرزندان داشته باشد. از جمله این تأثیرات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• استرس و اضطراب: طلاق می‌تواند برای زوجین و فرزندان، یک تجربه استرس‌زا و نگران‌کننده باشد.
• افسردگی: برخی از افراد پس از طلاق، دچار افسردگی و احساس تنهایی می‌شوند.
• مشکلات عاطفی: طلاق می‌تواند منجر به بروز مشکلات عاطفی مانند خشم، اندوه و احساس گناه در زوجین و فرزندان شود.
• مشکلات رفتاری: فرزندان طلاق ممکن است با مشکلات رفتاری مانند پرخاشگری، افت تحصیلی و انزوا روبرو شوند.

بنابراین، توصیه می‌شود که زوجین قبل و بعد از طلاق، از خدمات مشاوره روانشناسی استفاده کنند تا بتوانند با این تغییرات سازگار شوند و از سلامت روان خود و فرزندانشان محافظت کنند.

حقوق زن و مرد

در طلاق توافقی، حقوق زن و مرد بر اساس توافق آنها تعیین می‌شود. با این حال، برخی از حقوق قانونی مانند حق حضانت فرزندان و حق دریافت نفقه، قابل توافق نیستند و دادگاه در مورد آنها تصمیم‌گیری می‌کند. به عنوان مثال، حضانت فرزندان تا سن مشخصی با مادر است و پس از آن، دادگاه با توجه به مصلحت کودک، در مورد حضانت تصمیم می‌گیرد.

در مورد مهریه نیز، زن می‌تواند مهریه خود را به طور کامل یا بخشی از آن را ببخشد یا در مورد نحوه پرداخت آن با همسرش به توافق برسد.

در نهایت، طلاق توافقی می‌تواند راهی مناسب برای پایان دادن به زندگی مشترک باشد، به شرط آنکه زوجین با آگاهی کامل از حقوق و تکالیف خود و با رعایت مصلحت خانواده، در مورد آن تصمیم بگیرند.