دادگاه خانواده

خواهان: ن. کارایاری

خوانده: م. نازنینی

موضوع  دادخواست: ثبت واقعه ازدواج

وکیل:09133702380

تلفن وکیل در اصفهان

شرح گزارش:

جلسه رسیدگی در تاریخ فوق تشکیل گردید. خواهان در جلسه حضور داشت، اما خوانده غایب بود. قاضی دادگاه از خواهان خواست خواسته خود را بیان نماید. خواهان اظهار داشت:

«در تاریخ ۲۵/۳/۱۳۸۵ با خوانده ازدواج کردم، اما این ازدواج به‌صورت رسمی به ثبت نرسیده است. همسرم عنوان کرد که شناسنامه‌اش مفقود شده و پس از یافتن آن، برای ثبت ازدواج اقدام خواهد کرد. حاصل این ازدواج دو دختر است که تاکنون موفق به اخذ شناسنامه برای آنان نشده‌ام. مدتی است همسرم زندگی مشترک را ترک کرده و از وضعیت وی هیچ اطلاعی ندارم. از دادگاه محترم تقاضا دارم دستور ثبت واقعه ازدواج را صادر نماید.»

مشخصات دادخواست خواهان:

  • خواسته: ثبت واقعه ازدواج
  • دلایل و مستندات: نکاح‌نامه عادی، تصویر شناسنامه

شرح دادخواست:

با استناد به دلایل ارائه‌شده، این‌جانب در تاریخ ۲۵/۸/۱۳۸۵ با خوانده ازدواج دائم (صیغه ۸۸ ساله) منعقد نمودم. با این حال، این ازدواج به‌صورت رسمی ثبت نگردیده است. حاصل این ازدواج دو دختر می‌باشد که به دلیل عدم ثبت رسمی، موفق به دریافت شناسنامه برای آنان نشده‌ام. در حال حاضر نیز از وضعیت همسرم بی‌اطلاعم. لذا با استناد به سند عادی نکاح‌نامه، تقاضای صدور حکم ثبت واقعه نکاح را دارم.

لازم به ذکر است که آخرین محل اقامت همسرم، همان نشانی فعلی این‌جانب است و آدرس دیگری از وی در دسترس نمی‌باشد.

نکاح‌نامه عادی مورد استناد، مربوط به عقد موقت ۸۸ ساله است که طی آن، زوج به زوجه وکالت تفویض نموده تا در هر زمان بتواند با بذل باقی‌مانده مدت، خود را از عقد رها سازد و مخالفت زوج در این خصوص بلااثر باشد.

ابلاغ دادخواست به استناد ماده ۷۳ قانون آیین دادرسی مدنی و به دلیل ناتوانی خواهان در اعلام نشانی خوانده، یک نوبت در روزنامه کثیرالانتشار منتشر شده است.

نظریه مشاور دادگاه خانواده:

با توجه به اینکه خواهان، ادله کافی مبنی بر وقوع نکاح دائم ارائه ننموده است، عقیده بر بطلان دعوا دارم.

در تصویر شناسنامه موجود در پرونده، نام خوانده به عنوان زوج قید گردیده است.

رأی دادگاه:

با توجه به اینکه خواسته خواهان ثبت واقعه ازدواج با خوانده می‌باشد و مستند وی صرفاً نکاح‌نامه عادی است، دادگاه جهت احراز رابطه زوجیت، حضور و اخذ اظهارات از مجری صیغه عقد را ضروری دانسته است.

اگرچه خواهان متعهد به معرفی و حضور مجری صیغه در دادگاه شده بود و مهلت کافی نیز در اختیار وی قرار گرفت، لیکن از معرفی یا احضار وی خودداری شده است. لذا به استناد ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی و ماده ۱۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی، حکم به بطلان دعوای خواهان صادر و اعلام می‌گردد.

رأی صادره حضوری و ظرف ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدیدنظر در محاکم تجدیدنظر استان می‌باشد.

نظر وکیل:

رأی صادره مبتنی بر ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی است که مقرر می‌دارد: «هر کس مدعی حقی باشد باید آن را اثبات نماید». در این پرونده، دادگاه برای اثبات رابطه زوجیت، خواستار اظهارات مجری صیغه بوده است. با وجود اعطای مهلت کافی به خواهان، مجری عقد حاضر نگردیده و دادگاه به دلیل فقدان ادله کافی، رأی به بطلان دعوا صادر کرده است.

از سوی دیگر، طبق ماده ۲۰ قانون حمایت خانواده، ثبت نکاح دائم، فسخ، طلاق و رجوع الزامی است. حال آنکه اسناد ارائه‌شده از سوی خواهان، حاکی از عقد موقت (صیغه ۸۸ ساله) و وکالت زوجه در بذل مدت باقی‌مانده است که نشان می‌دهد نکاح مذکور، موقت بوده نه دائم.

بر اساس ماده ۲۱ قانون حمایت خانواده، ثبت نکاح موقت تنها در صورت بارداری زوجه الزامی است. اگرچه خواهان مدعی داشتن فرزند مشترک با خوانده می‌باشد، اما طبق ماده ۸۶ آیین دادرسی مدنی، اصل سند می‌بایست به رویت دادگاه برسد. از آنجا که خواهان تنها به یک نسخه سند عادی استناد کرده و از ارائه اصل سند امتناع ورزیده است، و نیز دلیل دیگری برای اثبات ادعای خود ارائه نکرده، دادخواست وی فاقد اعتبار بوده و رد آن کاملاً منطبق با قانون می‌باشد.